SAN FILIPE II
De entre todos os santos e todas as santas que poboan as igrexas galegas -e incluso non galegas- salientan con especial forza, pola súa devoción, santo Antonio de Padua (ou de Lisboa), portugués, e san Roque de Montpellier, occitano. Este santo, avogoso contra a peste, substituíu ao que na Idade Media cumprira este cometido, san Sebastián.
Moi interesante e curiosa é a talla que achegamos hoxe, da igrexa cántabra de santa María de Lebeña, xoia do románico nesta rexión. Resulta que, segundo a tradición, para o rostro do san Roque deste fermoso lugar da Liébana o artista teríase inspirado nada máis e nada menos que no rei Prudente, Filipe II, aquel en cuxos dominios nunca se poñía o sol. E incluso foi ataviado co típico sombreiro alto que o monarca entón máis poderoso do mundo usaba, negro por suposto, austeridade pura.
Ten un aire filipino, certamente. A lenda é fermosa, abofé. E "se non è vero, è ben trovato".
Non sempre a arte, a relixión e a historia se conxugan de forma tan deliciosa.
Ata outra...
Moi interesante e curiosa é a talla que achegamos hoxe, da igrexa cántabra de santa María de Lebeña, xoia do románico nesta rexión. Resulta que, segundo a tradición, para o rostro do san Roque deste fermoso lugar da Liébana o artista teríase inspirado nada máis e nada menos que no rei Prudente, Filipe II, aquel en cuxos dominios nunca se poñía o sol. E incluso foi ataviado co típico sombreiro alto que o monarca entón máis poderoso do mundo usaba, negro por suposto, austeridade pura.
Ten un aire filipino, certamente. A lenda é fermosa, abofé. E "se non è vero, è ben trovato".
Non sempre a arte, a relixión e a historia se conxugan de forma tan deliciosa.
Ata outra...
Comentarios
Publicar un comentario