![]() |
Imaxes da páxina do museo Reina Sofía. |
![]() |
Imaxes da páxina do museo Reina Sofía. |
Podemos dicir que dende hai exactamente un ano, o galego está a ter unha presenza máis activa nas diferentes redes sociais e nos medios audiovisuais grazas a un proxecto chamado Dígocho eu, ao que pon cara e voz a xornalista verinesa Esther Estévez.
Esta xornalista xunto co coordinador Carlos Amado e a linguïsta Rocío Pérez traballan cada día para deixar claro un novo concepto sobre a fala e o resultado estase a converter nunha referencia para aqueles que queren aprender ou mellorar a súa expresión en lingua galega.
A clave do exitoso programa está en crear un formato breve e atractivo, vídeos curtos con explicacións de palabras ou expresións incorrectas e o seu uso correcto. Á brevidade únese a diversión, fórmula máxica na que pode residir a explicación do triunfo do proxecto. O resultado final básase pois en tópico clásicos como prodesse e delectare, esto é, "ensinar deleitando", ensinar e ao mesmo tempo divertirse, botar unhas risas.
"Dígocho eu" cólgase en moitos sitios: en 24G.gal, en Youtube, en Instagram e tamén en TikTok, co cal o o abano de público que segue estes vídeos é do máis variado e de todas as idades.
Aquí vos deixamos unha mostra destes vídeos, aprender galego ou calquera outra lingua, sen dúbida, pode ser moi divertido!
Co 2021 chega a nosa biblio unha nova sección: "Álbum ilustrado"
Non sabes o que é un álbum ilustrado?
Pois é un conxunto de imaxe gráfica e relato literario no que ambas representacións artísticas compleméntanse e interactúan entre elas.
![]() |
Fragmento de Emigrantes de Tan Shaun |
![]() |
Ilustración de La ola, de Suzy Lee |
#NOMOREMATILDAS
Coñecedes o movemento #nomorematildas? Este movemento quere rescatar do esquecemento os logros das grandes científicas da historia, pensando tamén no futuro.
Parástesvos a pensar que tería pasado se Einstein fora muller? É posible que o seu nome non o coñeceramos de moito. Por que? Porque os méritos dos seus descubrimentos serían para algún compañeiro ou incluso para o seu marido. Non vos sorprendades, xa ten pasado moitas veces.
O "efecto Matilda" é ese fenómeno polo que os achados de mulleres científicas quedaron relegados, de forma sistemática, ao esquecemento. Algúns exemplos: Hildegarda de Bingen, Nettie Stevens, Lise Meitner, Marietta Blau, Rosalind Franklin, ...
Con #nomorematildas preténdese devolverlles o protagonismo a esas científicas que nunca deberon ser invisibles e dálas a coñecer á sociedade en xeral e aos máis novos en particular, coa esperanza de que axude a espertar nas nenas vocacións científicas.
Os libros de texto son unha mostra da urxencia de iniciativas deste tipo. A porcentaxe de referentes femininos que aparecen neles en todas as materias da ESO é apenas do 7,5 %, segundo un estudo realizado por Ana López-Navajas sobre a presenza das mulleres nos materiais educativos.
Por outra banda, as estatísticas do Ministerio de Educación revelan que a porcentaxe de mulleres matriculadas en carreiras STEM é só o 28,5 %. Isto ten moito que ver cos estereotipos de xénero e esa falta de referentes femininos.
A continuación presentámosvos un vídeo e convidámosvos a que lle adiquedes uns intres do voso tempo.
Reflexionemos sobre este tema que introducimos brevemente nesta entrada e, por certo, por que non investigades quen foi Matilda?
Este artigo foi elaborado empregando como fonte de información mujeresaseguir.com
De certo que poucas veces imos ter a oportunidade de colaborarmos na creación unha peza de teatro. É por iso que a proposta que achegou Talía Teatro é tan gorentosa para nós. Están a facer un traballo de recollida de material para a creación dun novo espectáculo arredor da lingua e queren a nosa colaboración.
Vai ser un espectáculo de corte cómico-didáctico sobre a nosa lingua.
O que precisan de nós é se lles podemos achegar unha ou varias anécdotas, de distinta índole relacionadas co galego:
- anécdotas reais que che sucederon a ti ou a coñecidos,
- anécdotas de corte histórico
- lendas de corte popular
O motivo desta recompilación é a busca dunha pluralidade de informadores/as que permitan crear un collage sobre a situación da nosa lingua, actual pero tamén histórica.
Podes enviarlles un texto ao correo electrónico: info@taliateatro.gal indicando os seguintes datos:
Tipo de anécdota/ Ámbito xeográfico (se o hai)/ cóntanos a anécdota.
Que non che vén á cabeza ningunha historia: Eis un exemplo!
Un mozo dunha aldea galega emigrou a Castela e aos poucos meses regresou á súa terra. E nese breve tempo ocorrera algo asombroso: o rapaz esquecera a fala dos seus, a lingua que falara toda a vida. De volta na casa non facía senón preguntar:
-Mi padre: como se llama esto?
O pai, molesto ante ese fillo desleigado e farto de tanta pregunta parva, cando o mozo preguntou de novo ao atopar no chan da eira tan "exótica" ferramenta, "Mi padre: y esto como se llama?", respondeulle:
-Ponlle enriba o pé xa verás como cho di el mesmo.
O mozo pisou enriba dos dentes e o mango do pau ergueuse e bateu nos fociños do rapaz que recuperou coa mesma a memoria:
-Raio do angazo!
Este mes de xaneiro hai 120 anos da súa morte. Un dos compositores máis xeniais de todos os tempos. Na súa terceira ópera, Nabucco, o público italiano asociou a historia do pobo xudeu en Babilonia coa situación de opresión que vivía o país transalpino baixo o dominio austríaco.
Rigoletto, Il trovatore, La traviata, Aída...figuran entre os dramas musicais máis apreciados de todo o mundo.
Giuseppe Verdi naceu na modesta posada que rexentaba o seu pai en Roncole, na provincia de Parma. O organista da parroquia, pronto advertiu o seu talento musical, polo que aos oito anos de idade o seu pai lle mercou unha "miserable" espineta - coma el mismo definiu posteriormente- que actualmente se pode ver na Casa Verdi, en Milán
Poe(1809-1849) was an American poet and short story writer best known for his amazing short stories and poems which captured the interest and imagination of readers all around the world. His imaginative storytelling and tales of mystery and horror gave birth to the modern detective story.
In his stories he shows how the human mind is a dark, mysterious pit, which sometimes works in strange and frightening ways. That sound in the night... is it a door banging in the wind, or a murdered man knocking inside his coffin? The face in the mirror... is it yours, or the face of someone standing behind you, who is never there when you turn around?
In this book, you can read the abridged versions of five famous stories: The Fall of the House of Usher, The Black Cat, The Masque of the red Death, William Wilson and the Tell-Tale Heart.
SPOILER ALERT:😁
In The Fall of the House of Usher, imagine you are in an old house by a lake. It is night and there is a wild storm outside. In a gloomy vault a woman returns from the dead, after being buried alive.
Turn the page and in The Black Cat, when the narrator hangs the cat that he had formely adored, the cat returns from the dead to haunt him.
Turn another, now you will hear music as a thousand people sing and dance at a wonderful masked ball. Inside, all is light and pleasure, but ouside the castle walls walks the terrible masked figure of the Red Death.
You go on reading and in William Wilson, the narrators discovers that a classmate of his has the same name, voice and physical appearance. Can you imagine this situation? What would you do about it?
Finally, in The Tell-Tale Heart, the narrator kills an old man and hides him under the floor of his bedroom. When the police arrive to investigate the murder, the narrator thinks he can hear the old man's heart beating. What will happen next?
There are also many films based on Poe's short stories. In this link, you can have a look at the trailers of what have been considered the ten best adaptations of his work to the cinema.
The 10 Best Edgar Allan Poe Adaptations
A film based on Poe's work is The Raven (2011). Click down below to see the scary trailer.
Os cinco amigos dedicaban cada tarde a subir ao monte para xogar a cazar morcegos. Nunha ocasión avistaron a un grupo numeroso destes mamíferos nocturnos, seguíronos e viron como se escondían nunha cavidade entre estalagmitas. Como non podían acceder ao interior do lugar decidiron regresar ao día seguinte (12 de xaneiro) armados dun martelo e unha lanterna. Ese 12 de xaneiro romperon as estalagmitas e abriron un furado para saltar á escuridade do interior. Manuel, que era o máis corpulento, colleu os pes de Francisco, o máis delgadiño, e deslizouse pola parede. Agarrado polo seu amigo baixou ata que comprobou que había terreo firme sobre o que caer. Seguidamente, os cinco amigos entraron polo oco e descenderon con coidado ata unha cavidade na que se supoñía que estarían os morcegos. “A estancia na que estábamos era moi pequena. Alí non podía estar a bandada de morcegos que vimos” recorda José Torres.
Ante a situación decidiron quedarse calados na escuridade, intentando adiviñar por onde entraban e saían os animais. Decatáronse de que o facían por outro pequeno oco da parede que non parecía pedra: tratábase dunha composición branda formada a partir dos excrementos de morcegos, barro e estalactitas e estalagmitas. Fixeron caer a parede cunha patada e abriron outro oco polo que accederon a unha sala maior na que atoparon varios esqueletos xunto a un anaco de cerámica. Colleron os restos dun corpo fosilizado como mostra do que atoparan e saíron abraiados.
Os rapaces foron directos a casa dos seus mestres para contarlles o que viran pero eles non o creron. Foi entón cando lles ensinaron os restos fosilizados e ao ver a fonte histórica os mestres convencéronse de que tiñan razón. Aos poucos días regresaron cos mestres e puideron comprobar o descubrimento. Debían dar noticias deste feito ao mundo e sacaron as primeiras fotos. Tras esas primeiras fotografías comezaron as investigacións científicas e arqueolóxicas que acabaron demostrando que a gruta que servía de agocho de morcegos era, en realizade un tesouro da Prehistoria. Comezara a formarse fai cinco millóns de anos e gardaba vestixios das primeiras formas de vida humana de fai 45.000. Así pois, a importancia da cova é dobre. Por unha banda, presenta todos os tipos de formacións xeolóxicas coñecidas que parecen fundirse entre os teitos e o chan e entre elas destaca a estalactita máis larga e grande do mundo (33 metros de altura). Por outra banda, recompila case 600 pinturas rupestres de motivos diversos (antropomórficos, simbólicos e de animais). Ademais, unha das súas salas é testemuña do enterramento dunha muller do 6.300 a.C e noutra sala pódese comprobar a huella dunha sacudida sísmica que tivo lugar fai 800.000 anos na comarca
O recoñecemento a este monumento chegou pronto. Tan solo dous anos despois do descubrimento (1961) foi declarado Monumento Histórico Artístico. Pasados 50 anos (2009) conmemorouse o descubrimento da Cova de Nerja alzando nesta cidade un monumento, no que o escultor Francisco Martín reproducía a pequena escala un monolito no que se representa aos cinco descubridores da mesma sobre un globo terráqueo. Xa no 60 aniversario (2019) celebrouse un acto que reuniu de novo aqueles cinco mozos curiosos e recordaron para a prensa como fora aquela fría tarde de xaneiro.
https://www.canalsur.es/multimedia.html?id=1378326&jwsource=cl
Hoxe en día, o conxunto da Cova de Nerja está dividida en tres zonas principais. A superficie descuberta azarosamente polos 5 adolescentes é coñecida como “Galerías turísticas ou baixas”, constitúen un terzo do conxunto arqueolóxico (9.371 metros cadrados) e é o monumento natural máis visitado de Andalucía, con máis de medio millón persoas ao ano. Tardaríase, en cambio, 10 anos en coñecerse as “Galerías Altas” e as “Novas” (1969), actualmente aínda pechadas ao público.
Nas efemérides deste acontecemento preguntámonos:
Que outros teosuros permanecen aínda ocultos na nosa realidade máis próxima?
Sairán algún día á luz?
Que información nos pode aportar, ás veces, o azar?
Nestas datas a oferta de teatro da nosa contorna sempre nos deixa un menú degustación moi gorentoso.
Se vos gusta o teatro ou simplemente desexades realizar actividades diferentes ás de acotío, non dubidedes en vos achegardes ás salas de teatro e casas de cultura. Son seguras e de certo que nelas viviredes a experiencia da que por algúns é chamada a "arte total", o teatro.
PONTECESO E CORCUBIÓN
Reservan no programa de Nadal un espazo para unha compañía moi vinculada á comarca, Talía. Será o 8 de xaneiro cando interveña esta formación, na Casa da Cultura, ás 17.00 horas. Farao co espectáculo titulado « Voa Voa».VIMIANZO
Para ADULTOS. O festival Viminadal arrincou onte mesmo con Culturactiva e o seu «Papar sen cancelas». Este domingo visitarán a localidade Carlos Blanco e Oswaldo Digón (Casa da Cultura, 20.30), con « Quen dixo medo?». O día 26 farao a compañía Producións T. Excéntricas, coa obra «Medida x medida» (Casa dá Cultura, 20.30). Entradas a 5 euros, con venda anticipada na Casa da Cultura.
Para NENOS. Haberá no Viminadal, teatro e narración oral. Hoxe: «Ou axudante de Papá Noel», con Mere Clown. Día 22: «Ou misterio do Nadal», con Polo Correo do Vento. Día 24: «Nada na Fraga», de Teatro Caveira. Día 27: «O xogo de Nano», de Raquel Queizás. Día 31: « Contos de Nadal», con Pedro Brandariz. Día 3 de xaneiro: « Ris ras», con Baobab Teatro». As infantís son citas gratuítas, ás 17.30: reserva previa.
MALPICA
Para NENOS. As propostas culturais e teatrais para os nenos acaparan o groso da programación malpicá. Mañá: « Lambetadas», con Talía Teatro, no centro cívico, ás 17.30. Día 21: «O castiñeiro do Apalpador» visita tanto o colexio de Buño como o centro cívico, en horario escolar. Día 30: Elefante Elegante representa «O lobo bobo» ás 17.30 no centro cívico. Día 3 de xaneiro: «Utopías», con Xarope Tulú, tamén ás 17.30 no centro cívico. O aforo é limitado, polo que debe reservarse praza previamente no teléfono 981 720 001.
ZAS
Para ADULTOS. O 2 de xaneiro chegará Malasombra con « Sós»: auditorio de Zas, 19.00.
Para NENOS. Trinke Trinke e Os Quinquilláns xa pasaron polo municipio dentro do programa do Nadal. Ademais da próxima visita de Circo Chosco ou o mago Lledó, quedará a función de Galeatro (« Carabela», día 26, Baio, 18.00 horas). En todos os casos é necesaria unha reserva previa.
CABANA
Para NENOS. Música, teatro e narración oral entrelázanse en numerosas propostas, como as previstas para o 28 e o 29 deste mes, pero se no ámbito dos contos hai que destacar algunha cita sería a de mañá mesmo, unha sesión de contos con Anxo Moure: Dombate, 17.00, aforo limitado.